Непридуманные истории от свидетелей событий прошедшей среды, 13 июля

Мы предлагаем вашему вниманию рассказы двух людей, так или иначе оказавшихся вовлечёнными в события прошедшей среды, 13 июля. Нам небезразлично ваше мнение и важно то, что вы можете сказать. Пишите, рассказывайте, как прошёл ваш вечер и что вам довелось увидеть, присылайте фото и видео. Ваши мысли и чувства - часть истории Могилёва, которая создаётся сегодня.

Елена Александровна Кривонос, актриса Могилёвского театра драмы:

- Расскажите, пожалуйста, сколько раз вас задержали во время сегодняшней прогулки?
- Вы знаете, не задержали меня как раз ни разу. К счастью. Но дважды мне довелось побеседовать с представителями охраны правопорядка. В первый раз мне объяснили, что должно происходить какое-то режимное мероприятие, из-за чего я не могу находиться в районе площади возле диагностического центра. При этом представители несколько раз сказали мне, что всё дело в режиме. Главным словом в их речи было «режим» - они это всячески подчёркивали. Режим, который, видимо, я тоже должна как-то соблюдать. Как режим дня.

В другой раз товарищ милиционер подошёл, когда я встретила друзей, и заметил, что мы могли бы «базарить» в другом месте. После чего, конечно, извинился, потому что, к счастью, у нас в органах правопорядка работают люди образованные и культурные. Он извинился за свой русский язык и сказал: «Конечно, конечно, безусловно, разговариваете – только так»...

- ...в другом месте?
- В другом. «Вот за той жёлтой байдой», - так он и сказал.

- Под «жёлтой байдой» следует понимать детский аттракцион?
- Вы понимаете, слово «байда», видимо, в его лексиконе прочно заняло своё место наравне с «базарить» и «разбазаривать». Может означать всё, что угодно.

А ещё хочу рассказать вам о способе психологического давления людей в штатском, которые также являются хранителями определённого порядка в этом городе. Они, нарушая моё личное пространство то так, то этак, вокруг меня… тёрлись! Но исключительно потому, что я привлекательная молодая девушка!

- Как впечатление от сегодняшней прогулки в целом?
- Несколько грустно, потому что… но это ещё детское: мне всегда грустно, когда мне что-то запрещают, не объясняя причин.

Валадар Цурпанаў, праваабаронца:
- Я прыйшоў на месца ўжо традыцыйнага для магілёўцаў збору: у скверык побач з былой крамаю «Лявоніха». Я меўся патрапіць туды. На падыходзе я вырашыў прайсці ўсё ж такі праз плошчу Леніна. Яна была аточана міліцыянтамі, і на пытанне, чаму забаронены праход, я атрымаў традыцыйны адказ, што тут будзе праведзена нейкае мерапрыемства – «рэжымнае». На просьбы патлумачыць, хто праводзіць яго, афіцэры адказу так і не далі. Але ў выніку мая настойлівасць дазволіла мне прайсці непасрэдна ў скверык побач с плошчай. Я там сеў пачакаць людзей. Потым даведаўся, што месца збору перанесена і пасунуўся да дыягнастычнага цэнтру. Там я заняў пазіцыю на пляцоўцы каля экрана. Побач са мной стаялі тры маладых чалавека, да якіх падыйшлі два старшых лейтэнанта і пачалі штосьці пытать. Адзін з іх выцягнуў пашпарт, другой сказаў: «Добра, добра. Я сыходжу». Я зразумеў, што міліцыя патрабавала ў іх пакінуць пляцоўку.

Хлопцы сышлі – і ўвагу міліцыянтаў прыцягнула мая асоба. У мяне запыталі дакументы. І пачалася для мяне ўжо звычайная традыцыйная тузаніна пытаннямі: на якіх падставах цікавіцеся дакументамі? – адказваюць, вось, ёсць закон. На пытанне, чаму менавіта я, адзін з іх у рэшце рэшт сказаў, што, магчыма, я ў арыенцыроўцы. А потым старшы лейтэнант заявіў, што ў арыенцыроўцы пазначаны ўсе прысутныя ў гэты момант на плошчы. Я выгукнуў для людзей вакол, что вось старшы лейтэнант кажа, што ўсе - ў арыенцыроўцы. Гэта не спадабалася супрацоўнікам міліцыі, і яны зрабілі мне заўвагу, што я крычу. Я адказаў: «А мабыць, я глухі і крычу насамррэч для сябе». Далей яны працягвалі патрабаваць дакументы. І тут па сувязі прагучала каманда, што «хопіць з ім размаўляць». Я лейтэнанту кажу: «Вы ўвогуле звяжыцеся з Мажэнковым – хай ён падцвердзіць, што я - гэта я». А потым заўважыў таго, хто аддаў камаду – гэта быў палкоўнік Алёнушкін, які стаяў паблізу ад дыягнастычнага цэнтру і адтуль камандаваў дзеяннямі міліцыянтаў. Я паказаў у яго бок рукой і выказаў: «Падтвердзіце, што я - гэта я». Гэта мела, напэўна, нейкі ўплыў, бо міліцыянты ад мяне адчапіліся, праўда перад сыходам сказалі, что калі я прыму ўдзел у несанкцыяваным мерапрыемстве, я буду прыцягнуты да адказнасці. Растлумачыць, у якім мерапрыемстве я магу ўзяць удзел, яны адмовіліся.

Потым я заўважыў да сябе даволі пільную ўвагу і прысутнасць людзей у цывільным. Аднаго з іх я пазнаў, як старага знаёмца па апазіцыйнай дзейнасці. Гэта адзін з герояў Інтэрнэту, якія праславіліся брутальнасцю сваіх паводзінаў у Менску. Ёсць здымкі. Ён адносна малады чалавек, быў у светлай кашулі, пазначаны менавіта як магілёвец. Ён працягнуў мне руку, але я адказаў, што паколькі ён належыць да тых, хто дзейнічае па-бандыцку - я такім рукі не падаю. Мне падалося, што ён пакрыўдзіўся. Адбылася кароткая размова ці спрэчка наконт слушнасці ці няслушнасці меркаванняў. Пачалася дэмагогія, что ў міліцыю калі-небудзь прыйдзецца звяртацца. Я адказаў: ніхто не можа мне кінуць закід, што я калі-небудзь сказаў, што міліцыя непатрэбна. Больш за тое, у нейкай ступені мы працуем, каб міліцыі дапамагчы, каб яна сапраўды стала нармальнай прафесыйнай структурай, якая б бараніла людзей. Ён адыйшоў.

А потым я заўважыў, што за мной «хвост». Я прайшоў па перыметру, каб паглядзець на людзей, і паназіраць, што будзе рабіць «хвост». І вось, калі праходзіў ля палкоўніка Алёнушкіна, ён па рацыі аддаў загад: «Всё, работаем жёстко по тем, кого знаем». Не ведаю, было гэта сказана адмыслова для мяне, ці наогул гэта был нейкі загад, бо ніхто з міліцыянтаў, хто был па форме, і ніхто з тых, хто ў цывільным, не кінуся кагосьці хапаць. Я пайшоў на прыпынак, сеў у тралейбус і заўважыў, што у пярэднія дзверы падселі трое з «хваста». Мне пашэнціла: на наступным прыпынку тралейбус спыніўся, а паколькі я быў на задняй пляцоўцы, то, калі выйшаў, пачуў гук светлафора, які дазваляе пераход вуліцы. Я перабег на той бок, і пакуль яны пераходзілі, паспеў сесці ў маршрутку і з’ехаць з цэнтру. Вось такія сёняшнія мае прыгоды.